Το κήρυγμα της φωτιάς..

Μόνο ανείπωτη λύπη!

Πολλές φορές έχουμε γίνει θεατές από το Μαρμάρι των πυρκαγιών που κατέτρωγαν την απέναντι όχθη με την Πεντέλη.. Αυτή τη φορά όμως η είδηση για τόσες ψυχές που έφυγαν με τέτοιο τρόπο και άλλες πόσες που βιώνουν τέτοια συμφορά..

ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΜΕ ΟΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΓΙΝΕΤΑΙ!

 

"ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

Του ποταμού η σκεπή σωριάστηκε• τα στερνά
δάχτυλα των φύλλων
Γαντζώνουν και βουλιάζουνε στην όχθη την υγρή.
Ο αγέρας
Στην καστανόχρωμη τη γης διαβαίνει, ανάκουστος.
Φύγανε οι νύμφες.
Γλυκέ μου Τάμεση, κύλα απαλά, το τραγούδι μου
για να πω.
Ο ποταμός δεν κατεβάζει άδειες μποτίλιες,
χαρτιά από σάντουιτς,
Μεταξωτά μαντίλια, χαρτονένια κουτιά,
αποτσίγαρα
Κι άλλα τεκμήρια θερινών νυχτών. Φύγανε οι
νύμφες.
Κι οι φίλοι τους, οι χασομέρηδες κληρονόμοι των
διευθυντών του Σίτυ•
Φύγανε, δεν άφησαν διεύθυνση.
Επί των υδάτων Λεμάν κάθισα κι έκλαψα…
Γλυκέ μου Τάμεση, κύλα απαλά, το τραγούδι μου
για να πω,
Γλυκέ μου Τάμεση, κύλα απαλά, ’τι δε φωνάζω
ούτε φλυαρώ.
Αλλά πίσω απ’ τη ράχη μου ακούω σε μια
παγωμένη ριπή
Το κροτάλισμα των κοκάλων, και το πνιγμένο
γέλιο ν’ απλώνεται. στην ακοή."

Τ.Σ. ΕΛΙΟΤ , Η έρημη χώρα, απόσπασμα