Ο όφις επί το έργον..

Έξω από την Ιστιαία στην άκρη του δρόμου, πριν λίγες μέρες βιντεοσκόπησα από την ασφάλεια του αυτοκινήτου μου, τον πνιγμό του βάτραχου από το φίδι, που δεν ίδρωνε το αυτί του και δεν εγκατέλειψε τη λεία του παρά τον θόρυβο της μηχανής και κάποια "Ξου" που του είπα.. 
Μου ήρθε στο νου την ώρα εκείνη, η κουβέντα της κόρης μου στο πρωινό μας τηλεφώνημα:  "Μαμά, σήμερα έσωσα από τα νύχια της Νεγρίτας (της γάτας μας) ένα σπουργίτι!"
Δεν ξέρω, πραγματικά, αν πρέπει και πώς να επέμβει κάποιος στον αγώνα της τροφικής αλυσίδας, αν δεν θίγεται προσωπικά; Όταν μέρα μεσημέρι, τις προάλλες σκαρφάλωσε το κουνάβι στην καλά μαντρωμένη (νόμιζα) πίσω αυλή και ρούφηξε στη σειρά, κυριολεκτικά, το αίμα από το λαιμό των κοτόπουλών μου - χωρίς να τα φάει, εεε... τότε να με βλέπατε το κυνηγητό που του έκανα, μαζί με τον σκύλο μου!
(Αν δεν έχετε πρόβλημα με τη θέα των φιδιών, αξίζει να παρακολουθήσετε το βίντεο παρακάτω..)