Καλή Εθνική επέτειο, Εύβοιας φίλοι και Χρόνια Πολλά!
Απ΄ άκρη σ΄ άκρη το νησί μας τιμά τη μνήμη των αγωνιστών του 1821, των Ελλήνων που δόθηκαν στην απελευθέρωση της χώρας από την Τούρκικη κυριαρχία ΟΜΟΨΥΧΑ! Άλλο αν μετά κάποιοι ελάχιστοι -όπως δυστυχώς έχει συμβεί αρκετές φορές στην Ιστορία μας - για προσωπικό όφελος, σφετερίστηκαν τον αγώνα των ηρώων μας, διέβαλαν αγνές προσωπικότητες του Αγώνα, δίχασαν τον κόσμο, προσεταιρίστηκαν τους ξένους («Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης» που είπε ο Μακρυγιάννης).
Έχουμε ακούσει όλοι μάλλον, Εύβοιας φίλοι, την έκφραση "Η Πατρίς Αγνωμονούσα" για την κατάληξη αρκετών Αγωνιστών σε φυλακές, χωρίς συντάξεις, αγνοημένους σε πλήρη ένδεια. ΔΕΝ είναι η Πατρίδα που τα κάνει αυτά! Είναι που πάντα λίγοι Ασυνείδητοι, αναρριχημένοι σε ψηλούς θώκους, για τα Δικά τους μικροπολιτικά συμφέροντα, δημιουργούν αυτό το κακό. Στο χέρι μας και στην ευθύνη μας είναι να ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΑΧΡΗΣΤΕΥΟΥΜΕ τη δράση αυτών των μεμονομένων ατόμων!
Και ας μη τα ρίχνουμε στους άλλους.. στους ξένους...- όπως συχνά όλοι κάνουμε για να αποφύγουμε να αντικρύσουμε τη σκληρή αλήθεια των ευθυνών μας.. Οι ξένοι μια χαρά την κάνουν τη δουλειά τους! Ας κοιτάξουμε ΕΜΕΙΣ ΜΟΝΙΑΣΜΕΝΟΙ τα συμφέροντα και την προκοπή της χώρας μας, ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ αλλά και τους εαυτούς μας και το μέλλον των παιδιών μας!
Πολλές οι τιμητικές εκδηλώσεις, Εύβοιας φίλοι, στον τόπο μας για αυτήν την μέρα! Πρακτικά είναι αδύνατο να τις μνημονεύσουμε όλες, μιας και σε κάθε Ευβοιώτικη πόλη και χωριό, θα καμαρώσουμε τους συμπολίτες μας να παρελαύνουν, να απαγγέλλουν, να υποδύονται σχετικούς ρόλους, να καταθέτουν στεφάνους, να χορεύουν παραδοσιακούς χορούς κλπ. Ας παραθέσω ακόμα ένα ποίημα του Στέλιου Σπεράντσα για τη σπουδαία αυτή μέρα:
25η Μαρτίου 1821
“Ακρίτα στης Ευρώπης τους πυλώνες
η Μοίρα σ’ έχει τάξει, Μάννα Ελλάδα,
τη λευτεριά να διαφεντεύεις στους αιώνες.
Χαρά σου, όταν Φειδίες με λαμπεράδα
στη γη σου πελεκούνε Παρθενώνες
κι Αισχύλοι ανάβουν θεία ανέσπερη λαμπάδα
Μα ο πόνος σου βαθύς, όταν βαραίνει
τυράννων μαύρη σκιά τ’ άγιο σου χώμα
και της ελπίδας τους ανθούς αργομαραίνει.
Κακό όμοιο εκράτει κάποτε -κι ακόμα
πιο ασήκωτο- την όψη σου θλιμμένη.
Κι ήταν πικρόχολο, που σώπαινε το στόμα
Μια αυγή όμως -της φυλής την αμαρτία
το πλήρωμα του χρόνου είχε ξεπλύνει-
το βλέμμα ρίχνοντας στην που έσβηνεν εστία,
Τινάχτεις, Κι ήταν Μάρτης, οι άσπροι κρίνοι
ευώδιαζαν. Τινάχτεις την αιτία
για να μετρήσεις του κακού, που φρένα λύνει
Κι ως στάθηκες ψηλά στο μετερίζι,
με ορμή, που ξεπερνούσε και του ανέμου,
το κοφτερό έσυρες σπαθί σου, που σπιθίζει.
Και φώναξες τρανά: «Καιρός πολέμου.
Με ανθούς του ονείρου η γη ξαναγεμίζει.
Ανάστα τώρα με την άνοιξη, λαέ μου”.
Καλή Εθνική επέτειο, Εύβοιας φίλοι και Χρόνια Πολλά σε όλες και όλους!
Ιδιαίτερες ευχές για Υγεία και χαρά σε Ευαγγελίες, Βαγγελίτσες, Ευάγγελους, Βαγγέληδες, Αγγελήδες…
Ναταλία Νάτσου-Παπακωνσταντίνου/Εκπαιδευτικός
