”Αν ενδιαφερόμουν για τα παιδιά, θα γινόμουν νονός!”
Νονοί και νονές τρέχουν και δεν φτάνουν αυτές τις μέρες!
Ο ρόλος τους στους καιρούς μας γίνεται κάπως δυσκολότερος, λόγω της πληθώρας των κοινωνικών απαιτήσεων. Kαι αν ξεκινήσουμε από το θέμα του χρόνου που μπορούν κι αυτοί να διαθέσουν για τα βαφτιστήρια τους, αλλά και το χρόνο που τα μικρά είναι διαθέσιμα μέσα στα πιεσμένα σχολικά και αθλητικά προγράμματα, πείτε μου πού να καταλήξουμε; Στην υπερπροσφορά δώρων από γονιούς και συγγενείς προς τα παιδάκια;
Άς θυμόμαστε ότι είναι Πνευματικοί Γονείς των παιδιών μας, κατέχοντας σπουδαίο ρόλο στη ζωή τους και δεν είναι μόνο ένα ...πορτοφόλι!
Μπορούμε να κάνουμε την επίσκεψή τους ένα είδος γιορτής για το σπιτικό μας! Εμπνέουμε στο παιδί χαρά για τον ερχομό τους και το παροτρύνουμε να παίξει και να δεθεί μαζί τους!
Οι νονοί έχουν και διακαιώματα, μπορούν να γίνουν στυλοβάτες στις ζωές των παιδιών και είναι όμορφο και σωστό, να τους δείχνουμε σεβασμό και εκτίμηση.
Ας θίξω και την περίπτωση, που αρκετοί από εμάς έχουμε διαπιστώσει γύρω μας, να βαφτίζει κάποιος για να καλύψει ποικίλες κοινωνικές υποχρεώσεις ή γιατί αποσκοπεί σε κάποιο όφελος. Πόσο κακό, αλήθεια, κάνει στο βρέφος που βαφτίζει! Εξαφανίζεται συνήθως μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, και πάντως όταν δεν έχει πια να περιμένει κέρδος. Χρειάζεται πραγματική αγάπη και ειλικρινές ενδιαφέρον για το μωρό που αναλαμβάνεις την Ευθύνη να βαφτίσεις. Και δεν εννοώ τις υποχρεώσεις του νονού όσον αφορά ιδίως το θρησκευτικό τυπικό αλλά την ουσία του ρόλου του. Θυμήθηκα τώρα την κουβέντα του πρόσφατα αποβιώσαντα Καρλ Λάγκερφελντ (διευθυντή του οίκου μόδας Σανέλ): ”Αν ενδιαφερόμουν για τα παιδιά, θα γινόμουν νονός!”.
"- Τι θα φέρει μαζί της η άνοιξη; ρωτούσε όλο αγωνία ο Γιωργής τη νουνά του.
Εκείνη τον κοιτούσε τρυφερά, φιλούσε το ξανθωπό του κεφαλάκι κι έλεγε:
- Την Πασχαλιά, κορώνι μου, θα φέρει!"
(Από το βιβλίο «Το Πάσχα του Γιωργή» - εκδόσεις «Θύρα», μια ιστορία της κ. Τίνας Βλασταράκου Μεταξά για τη φιλία και την αγάπη)
Nαταλία Νάτσου-Παπακωνσταντίνου/Εκπαιδευτικός
