Η Παναγία (όλων μας) των Παρισίων..
Με αγωνία παρακολουθούμε από εχτές το απόγευμα στα ΜΜΕ τις εξελίξεις για την πυρκαγιά που σόκαρε και λύπησε τους πάντες, χριστιανούς και μη, ανά την υφήλιο, μιας και κατέτρωγε τις σάρκες της Παναγίας των Παρισίων, της πραγματικής Καρδιάς του Παρισιού, της Ταυτότητας της Γαλλίας και της Παγκόσμιας Ομορφιάς. Εννέα και πάνω αιώνες ύπαρξης αυτού του μεγαλειώδους πολιτιστικού μνημείου να φτάνουν στη σημερινή τραγική κατάληξη (το 1163 αρχή της οικοδόμησής του)!
Άγνωστη μέχρι στιγμής η αιτία, ολονύκτιος και με κίνδυνο της ζωής των πυροσβεστών - λόγω φόβου κατάρρευσης στο εσωτερικό - ο αγώνας των πυροσβεστών και έλεγχος της φωτιάς της πρώτες πρωινές ώρες. Ο μέχρι στιγμής απολογισμός οδυνηρότατος, αφού κατέπεσε μεγάλο μέρος της οροφής και αρκετοί, ανεκτίμητης αξίας πίνακες ζωγραφικής δεν κατέστη δυνατό να απομακρυνθούν έγκαιρα.
Ελλιπή λένε κάποιοι τα μέτρα πυρόσβεσης, ειδικοί εξηγούν ότι χειρότερη θα ήταν η κατάσβεση με νερό των ξύλινων στοιχείων, που θα βάραιναν και θα προκαλούσε μεγαλύτερη καταστροφή, απαγορευτική για τον ίδιο λόγο και η κατάσβεση από αεροσκάφη…
Ο Γάλλος πρόεδρος δεσμεύτηκε για ανοικοδόμηση του Ναού και μακάρι να βρεθούν εφάμιλλης αξίας και ταλέντου μυαλά και χέρια, για να αποκαταστήσουν τέτοιας ιστορικής αξίας έργο!
Αν θέλετε, Εύβοιας φίλοι, αναζητήσετε στο YouTube το όμορφο κομμάτι που γράφτηκε για το μιούζικαλ “Notre Dame De Paris” (1998), με τίτλο “Belle - Garou, Daniel Lavoie et Patrick Fiori” και του οποίου παραθέτω τους στίχους (του Luc Plamondon) και στηρίζεται στη νουβέλα του Βίκτορα Ουγκώ με τίτλο: “Notre Dame de Paris” (δημοσιευμένο το 1831) :
“Κουασιμόδος:
Όμορφη
Είναι μία λέξη που θα λέγαμε πως φτιάχτηκε για εκείνη
Όταν χορεύει και φέρνει το σώμα της στο φως, έτσι
Ένα πουλί που απλώνει τα φτερά του για να πετάξει
Λοιπόν, αισθάνομαι την κόλαση να ανοίγεται κάτω από το πόδια μου
Κάρφωσα τα μάτια μου κάτω από το τσιγγάνικο φόρεμά της
Σε τί μου χρησιμεύει τώρα να προσεύχομαι στην Παναγία;
Ποιός είναι αυτός που θα της πετάξει την πρώτη πέτρα;
Αυτός ο άνθρωπος δεν αξίζει να είναι πάνω στη Γη
Ω! Λούσιφερ! Ω! Άσε με μόνο μία φορά
Να γλιστρήσω τα δάχτυλά μου στα μαλλιά της Eσμεράλδας.
Φρόλλο:
Όμορφη
Μήπως είναι κανένας δαίμονας που ενσαρκώθηκε μέσα της
Για να κατευθύνει τα μάτια μου μακριά από τον αιώνιο Θεό
Που έβαλε στο είναι μου αυτήν τη σαρκική επιθυμία
Για να με εμποδίσει να κοιτάξω προς τον Ουρανό;
Φέρει μέσα της την αθώα αμαρτία;
Η επιθυμία με κάνει έναν εγκληματία
Αυτή που θα περνούσαμε για ένα χαρούμενο κορίτσι, ένα κορίτσι του τίποτα
Φαντάζει ξαφνικά να φέρει το σταυρό του ανθρώπινου είδους
Ω! Παναγία! Ω! Άσε μου μόνο μια φορά
Να σπρώξω την πόρτα του κήπου της Eσμεράλδας.
Φοίβος
Όμορφη
Παρά τα μαύρα της μάτια που μας μαγεύουν
Η δεσποινίς άραγε να είναι ακόμη παρθένα;
Όταν οι κινήσεις της με κάνουν να βλέπω βουνά και θαύματα
Κάτω από τη φούστα της με χρώματα του ουράνιου τόξου
Αγαπητή μου, αφήστε με να σας είμαι άπιστος
Πριν να σας φέρω στο βωμό
Ποιός είναι αυτός ο άνθρωπος που θα γύριζε τη ματιά του μακριά από εκείνη
Χωρίς την τιμωρία του να μετατραπεί σε ένα άγαλμα από αλάτι;
Ω! Άνθος της Ίριδας!
Δεν είμαι ένας ευσεβής άντρας
Θα πάω να μαζέψω το λουλούδι της αγάπης της Eσμεράλδας.
Χορωδιακά - Κι οι τρεις μαζί:
Κάρφωσα τα μάτια μου κάτω από το τσιγγάνικο φόρεμά της
Σε τι μου χρησιμεύει τώρα να προσεύχομαι στην Παναγία;
Ποιος είναι αυτός που θα της πετάξει την πρώτη πέτρα;
Αυτός ο άνθρωπος δεν αξίζει να είναι πάνω στη Γη
Ω! Λούσιφερ! Ω! Άσε με μόνο μία φορά
Να γλιστρήσω τα δάχτυλά μου στα μαλλιά της Eσμεράλδας!
Εσμεράλδα! “
”Quasimodo
Belle C'est un mot qu'on dirait inventé pour elle
Quand elle danse et qu'elle met son corps à jour, tel
Un oiseau qui étend ses ailes pour s'envoler
Alors je sens l'enfer s'ouvrir sous mes pieds
J'ai posé mes yeux sous sa robe de gitane
À quoi me sert encore de prier Notre-Dame
Quel
Est celui qui lui jettera la première pierre
Celui-là ne mérite pas d'être sur terre
Ô Lucifer! Oh! Laisse-moi rien qu'une fois
Glisser mes doigts dans les cheveux d'Esmeralda
Frollo
Belle Est-ce le diable qui s'est incarné en elle
Pour détourner mes yeux du Dieu éternel
Qui a mis dans mon être ce désir charnel
Pour m'empêcher de regarder vers le Ciel
Elle porte en elle le péché originel
La désirer fait-il de moi un criminel
Celle
Qu'on prenait pour une fille de joie une fille de rien
Semble soudain porter la croix du genre humain
Ô Notre-Dame! Oh! Laisse-moi rien qu'une fois
Pousser la porte du jardin d'Esmeralda
Phoebus
Belle Malgré ses grands yeux noirs qui vous ensorcellent
La demoiselle serait-elle encore pucelle?
Quand ses mouvements me font voir monts et merveilles
Sous son jupon aux couleurs de l'arc-en-ciel
Ma dulcinée laissez-moi vous êtes infidèle
Avant de vous avoir menée jusqu'à l'autel
Quel
Est l'homme qui détournerait son regard d'elle
Sous peine d'être changé en statue de sel
Ô Fleur-de-Lys, Je ne suis pas homme de foi
J'irai cueillir la fleur d'amour d'Esmeralda
J'ai posé mes yeux sous sa robe de gitane
À quoi me sert encore de prier Notre-Dame
Quel Est celui qui lui jettera la première pierre
Celui-là ne mérite pas d'être sur terre
Ô Lucifer! Oh! Laisse-moi rien qu'une fois
Glisser mes doigts dans les cheveux d'Esmeralda Esmeralda.”
Ναταλία Νάτσου-Παπακωνσταντίνου
