“Ρημάζει”, “Τὸ Δάσος”, "Απαγόρευση παραμονής πελατών MEΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ.." κ.α. καλλιτεχνικά

Κάποιες φορές δεν είναι εύκολο να εκφράσεις τη θλίψη, την ανησυχία σου, τον θυμό σου, για τα συσσωρευμένα δυσάρεστα που συμβαίνουν γύρω σου.. “Απαγόρευση παραμονής πελατών MEΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ από επιχειρήσεις εστίασης”- ενημερώναμε λίγο πριν, για περιορισμό όπως λένε οι ειδικοί, των κρουσμάτων κορωνοϊού, τόσοι επαγγελματίες καταστρέφονται οικονομικά , πολλοί αντιμετωπίζουν σημαντικά ψυχολογικά προβλήματα, τα παιδιά σαν χαμένα δεν απολαμβάνουν την ανεμελιά της ηλικίας τους και την χαρά της σωστής εκπαίδευσή τους, σκηνές αγριότητας σε κάποια σπιτικά… από που να ξεκινήσεις και που να καταλήξεις τέλος πάντων!

Ποιητικά και καλλιτεχνικά λοιπόν, θα μιλήσουμε στη συνέχεια, πατριωτάκια, αφού όπως αναφέρει και ο μεγάλος Σεφέρης στον Τελευταίο Σταθμό:
“Είναι κι αυτός ένας ειρμός της σκέψης ένας τρόπος
ν' αρχίσεις να μιλάς για πράγματα που ομολογείς
δύσκολα, σε ώρες όπου δε βαστάς σε φίλο
που ξέφυγε κρυφά και φέρνει
μαντάτα από το σπίτι κι από τους συντρόφους….”

Με απόσπασμα του ποιήματος “Ρημάζει” πρώτα, από τον καθηγητή Γιώργο Βέλτσο και στη συνέχεια με ένα ποίημα του αγαπημένου ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου, που έφυγε από κοντά μας το καλοκαίρι που μας πέρασε, “Τὸ Δάσος”.

—-> Τις υπέροχες φωτογραφίες από το ρημαγμένο ΄σπίτι στο παλαιό Ζαπάντι Κριεζών, μας έστειλε ο φίλος της ιστοσελίδας μας κ. Δημήτρης Λεβέντης και τον ευχαριστούμε θερμά!

—-> “Ρημάζει”
Ρημάζει ακόμη
Τρώει τα νύχια του
Τρώει τον χρόνο
Εκτεθειμένο, αλλά όχι κάπου συγκεκριμένα
Μετακινούμενο, αν και δεν εξελίσσεται
Κάποτε στέλνοντας, υπό οπτική γωνία, μιαν εκπομπή φωτός
στον σκοτεινό ήλιο

Μέσα-έξω, με τα στριφώματα ορατά, χωρίς καλή και ανάποδη
Μέσα-έξω, φθορά ορατή
Κλωστές κυρίως από την καλή

Υποχρεούμενο, σε πρώτη ζήτηση, να κρύβεται πίσω από το
χειρότερο ρημάδι

Και, παρά την πολυσημία, συνδέει την υπόσχεση με το
περίφημο πρόβλημα της ψευδούς υπόσχεσης προς τον άλλον

Τον προσκαλεί πάνω στο πέρσικο χαλί
Σκέψου τώρα και μένα
Στείλε μου λίγο φως τα σπλάχνα μου έχουν αδειάσει

Παρομοιώσεις του εαυτού – ποιον εξαπατούν;
Στο ίδιο μέρος προσκολλημένο, αβέβαιο το καημένο
Να το χαϊδέψει, ποιος;
Καίτοι μόλις απτό
Το λέει η καρδιά του

Κι άλλο, περισσότερο βάρος στις κλειδώσεις
Σπασμένα ύστερα ελάσματα και φτερά
Στον αέρα όλα, πτερόεντα
Σαν ανεξέλεγκτος χαρταετός υποχρεώνεται άνευ
καθυστερήσεως να πέφτει διαγράφοντας αραβουργήματα

Υπό πίεσιν καθ’ ολοκληρίαν
Νέες απροσάρμοστες σούδες
Ανεξακρίβωτες διαρροές, αρδεύσεις-χέρσα…..
…………………………………………………………………………………………………………………………………………

—-> “Τὸ Δάσος”
Δὲν ξεριζώνονται οἱ νύχτες ἀπὸ μέσα μας,
βλασταίνουν φύλλα καὶ κλαδιὰ
κι ἔρχονται τὰ πουλιὰ τοῦ ἔρωτα καὶ κελαηδοῦνε.

Δὲν ξεριζώνονται οἱ νύχτες ἀπὸ μέσα μας,
οἱ σπόροι τους φυτρώνουν δάσος σκοτεινό,
στὶς λόχμες του ὁ φόβος ἐνεδρεύει.

Ζῷα μικρὰ καὶ ζῷα ἄγρια τὸ κατοικοῦν,
ὄχεντρες ἕρπουν καὶ ρημάζουν τὶς φωλιές μας,
λιοντάρια ἑτοιμάζονται νὰ μᾶς ξεσκίσουν.

Δεν ξεριζώνονται οἱ νύχτες ἀπὸ μέσα μας,
ἔγιναν δάσος σκοτεινὸ καὶ μᾶς πλακώνουν.

Καλή δύναμη, Εύβοιας φίλοι!
Ναταλία Νάτσου-Παπακωνσταντίνου-Εκπαιδευτικός

Photo credits Leventis Dimitris

Photo credits Leventis Dimitris