Tρίτη και δεκατρείς.. ας γελάσω!

Μια όμορφη χειμωνιάτικη μέρα ξημέρωσε, Εύβοιας φίλοι, με ανοιξιάτικη σχεδόν ατμόσφαιρα και λιακάδα, παραμονή της γιορτής των ερωτευμένων και χαράς ευαγγέλια για ανθοπώλες και άλλους επαγγελματίες με καταστήματα είδη δώρων και παρόμοια!
Και σου λένε μερικοί .. - Όοοοχι, ακριβώς το αντίθετο! Τρίτη και δεκατρείς! Φυλάξου! Καλά σήμερα θα πας εκεί, να κάνεις αυτήν την σπουδαία δουλειά; Άστη για αύριο! Με αυτά και με άλλα, μου ήρθε στο νου μια ιστορία πάλι από τα παλιά...
Που λέτε, θυμάμαι τη χήρα (από τα 40 της!) γειτόνισσά μας, την καλωσυνάτη κυρία Μαρία. Πόσο προληπτική ήταν, πόσα λάθη, απροσεξίες και κυρίως επιλογές έκανε, αλλά και πόσο άσχημα επηρέασε την ζωή και των τεσσάρων παιδιών της στη συνέχεια, εξαιτίας αυτής της νοοτροπίας της! Πάντα αντιμετώπιζε προβλήματα τα οποία είτε προκαλούσε η ίδια, είτε δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει λογικά, καθώς ήταν πάντα βουτηγμένη μέσα σε δεισιδαιμονίες και προλήψεις (με τις οποίες η οικογένειά της και η τοπική κοινωνία την είχαν από μικρή ποτίσει)!
Κάθε πρώτη του μήνα προσκαλούσε τον ιερέα της ενορίας για αγιασμό, αλλά στη συνέχεια οπωσδήποτε περίμενε το μικρότερο παιδί από την οικογένειά μας να της κάνει ποδαρικό, λέει! Εγώ σαν μεγαλύτερη συνόδευα το μικρότερο αδελφάκι μου στο σπίτι της, αλλά αφού προηγούμενα είχα θωρακιστεί μέσω των παραινέσεων της Μάνας μου, για το χάλι αυτό.
"Κοίτα παιδάκι μου να σκέφτεσαι, όποτε σου τυχαίνει καμμιά αναποδιά, τί λάθος έκανες και μη το ρίχνεις στις γρουσουζιές!" Κι όταν εγώ της ανέφερα κάποιο παράδειγμα ατυχίας μου, στο οποίο δεν είχα κάνει ατόπημα, απαντούσε..."Εεε, δεν θα μας κάνουν προληπτικούς και ανόητους μερικές συμπτώσεις!" 
Η κυρα-Μαρία έδινε πάντα στο τέλος στον καθένα μας, κέρασμα κάποιο γλυκάκι αλλά και από ένα δίφραγκο - μεγάλο ποσόν τότε... φανταστείτε αγόραζα μια μπανάνα και ένα κωκ από το φούρνο επιστρέφοντας σπίτι!

Ναταλία Νάτσου-Παπακωνσταντίνου/Εκπαιδευτικός