Κερασιά B. Eύβοιας- έθιμα και θησαυροί του τόπου!

Το ευβοιώτικο καλοκαίρι είναι εδώ και ευκαιρία να δούμε, Εύβοιας φίλοι, κάποια στοιχεία για την όμορφη Κερασιά μας.
Η ευρύτερη περιοχή (οι γειτονικοί καταρράκτες Δρυμώνα κλπ) έχει βέβαια πληγεί από την πυρκαγιά του ‘21, αξίζει ωστόσο το δίχως άλλο να επισκεφθούμε τον τόπο αυτό, γιατί πέρα από την φυσική του ομορφιά και τη φιλοξενία των κατοίκων, η περιοχή είναι γεμάτη από ομορφιές και παλαιοντολογικούς θησαυρούς.

Υπάρχει απολιθωμένο δάσος και απολιθωμένα θηλαστικά, και οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν δείγματα των πολύ σπουδαίων επιστημονικών ευρημάτων (π.χ. κρανίο ρινόκερου με δύο κέρατα) στο Μουσείο Παλαιοντολογικών Ευρημάτων Κερασιάς όπου φιλοξενούνται, και είναι βέβαιο ότι θα τους αφήσουν εντυπωσιασμένους (δείτε 2 φωτογραφίες στο τέλος)!

Ένα ακόμα δυνατό στοιχείο εδώ, είναι τα όμορφα έθιμα τα οποία οι κάτοικοι της Κερασιάς εδώ και χρόνια προσπαθούν να διατηρούν ζωντανά, καθώς επίσης τα παραδοσιακά γλέντια!
Οι εορτασμοί αυτοί, Εύβοιας φίλοι μας, σκοπό έχουν την διατήρηση των ιδιαίτερων αυτών έθιμων με την αναβίωση/αναπαράστασή τους και γίνονται ιδίως τους θερινούς μήνες. Ας τα δούμε μαζί αναλυτικότερα όμως:
 
1. έθιμο της γκαμήλας 
2. έθιμο της πιπεριάς 

• Στο έθιμο της γκαμήλας, άνδρες μεταμφιεσμένοι σε νύφη και γαμπρό, μαζί με την κουστωδία τους και νταούλια γυρίζουν τους δρόμους του χωριού. Παρόμοια κι εδώ στοιχεία με τα του έθιμου της πιπεριάς! Σταματούν από σπίτι σε σπίτι και μέσα σε χωρατά, πειράγματα και γέλια δέχονται τα κεράσματα των νοικοκυραίων αλλά και χρήματα, τα οποία τα παλιά χρόνια είτε πήγαιναν στους φτωχότερους, είτε για το την "προίκα" άπορων κοριτσιών του χωριού. Η "Γκαμήλα", ή "Καμήλα" (ένας άντρας χωμένος κάτω από ξύλινη κατασκευή στης οποίας την προέκταση για κεφάλι καμήλας βάζουν ένα καύκαλο κρανίου ζώου, κουκουλωμένος με ύφασμα, προβιές, κουδούνα στο λαιμό) σύρεται με τα γκέμια από τον "ιδιοκτήτη" της σε χορό, υπό τους ήχους κλαρίνων, ζουρνάδων και νταουλιών στην πλατεία, μέσα σε μεγάλη ευθυμία του κόσμου.
  

• Το έθιμο της "Πιπεριάς" έγκειται ουσιαστικά σε ένα συλλογικό δρώμενο, που αποτελεί ένα είδος παράκλησης/ευχολόγιου για βροχή και καλή σοδειά. Πιθανολογείται η προέλευσή του από πρόσφυγες, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν ιδίως στη Βόρεια Εύβοια, όπου και απαντάται ως επί το πλείστον.

Πρωί-πρωί, λοιπόν, καλύπτουν ολόκληρο ένα άτομο με φτέρες και άλλες φυλλωσιές σαν "Πιπεριά" και του κρεμούν και κουδούνι στο λαιμό, (αλλού στολίζουν περισσότερα νεαρά άτομα με λουλούδια και φυλλώματα), ακολουθεί ο συγχωριανός "γεωργός" βαστώντας μια τσάπα, και ξοπίσω ολάκερη ακολουθία από κορίτσια και αγόρια με στεφάνια λουλουδιών στα κεφάλια τους. Στη συνέχεια η πομπή σεργιανάει στο χωριό, σταματώντας σπίτι-σπίτι, όπου οι νοικοκυραίοι τους ραντίζουν με νερό και τους δίνουν φιλέματα. Τα φιλέματα προορίζονται για το κοινό γλέντι στο οποίο συνήθως καταλήγουν όλοι μαζί, με μουσική λαϊκών οργάνων και παραδοσιακούς χορούς στο κέντρο του χωριού.
Το τραγούδι που ακούγονταν και που δυστυχώς στις μέρες μας τείνει να ξεχαστεί, και του οποίου τα λόγια μου έστειλε φίλη από την Ιστιαία, έχει ως εξής:
«Πιπεριά, πιπεριά
πιπεριά γλυκιά ροδιά 
γρήγορα στον Αη Λια! 
Κι ο Αη Λιας στον ουρανό 
για να ρίξει ο Θιός νερό 
για τα στάρια, για τα κρθάρια 
για τ’ φτωχού τα παρασπόρια.
Κάθε στάχυ και πινάκι 
και χειρόβολο δεμάτι.
Αυλάκια-αυλάκια το νερό
γούρνες-γούρνες το κρασί 
γεωργός με το τσαπί!»

Ας είστε όλες και όλοι καλά, συμπατριώτες και Εύβοιας φίλοι, και ας περνάτε υπέροχα στον αγαπημένο τόπο μας!

Ναταλία Νάτσου-Παπακωνσταντίνου/Εκπαιδευτικός

Σημ. Το ακόλουθο βιντεάκι είναι από τον Μάιο του 2021.