Η παροιμία της ελπίδας λέει: "Από του Αγίου Σπυριδώνου, σπυρί-σπυρί μεγαλώνει η μέρα!"

Χαίρομαι πάντα τέτοια μέρα, γιατί θυμάμαι την παροιμία που ανέφερε ο παππούς μου ο Σπύρος "από του Αγίου Σπυριδώνου, σπυρί σπυρί μεγαλώνει η μέρα"! Στην πραγματικότητα, βέβαια, οι μέρες αρχίζουν να μεγαλώνουν λίγες μέρες αργότερα, δηλαδή μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο. H παροιμία εμπεριέχει απλά την ελπίδα του φωτός και της σμίκρυνσης των ωρών της νύχτας και τους σκότους.. Ας μη ξεχνάμε ότι οι παλιοί φώτιζαν τα σπιτικά τους με κεριά και λάμπες πετρελαίου, όσο δε για τους κοινοτικούς κλπ αγροτικούς δρόμους επικρατούσαν μαύρα μεσάνυχτα..
Ο παππούς μου ο Σπύρος, που λέτε, ήταν τόσο εξαιρετικός άνθρωπος, που τον τιμήσαμε δίνοντας το όνομά του τόσο στην αδελφή μου Σπυριδούλα αλλά και στον μετέπειτα γεννημένο αδελφό μου, τον Σπύρο! Τρικούβερτα τα γλέντια στο σπίτι του παππού τέτοια μέρα, καθώς μαζεύονταν οι οικογένειες των οκτώ παιδιών του με τα πολλά εγγόνια του. Έλεγε, μάλιστα, ότι φέρει το όνομα του καλύτερου άγιου, γιατί ο συγκεκριμένος θεωρείται προστάτης των φτωχών και των ορφανών..

Ας ευχηθούμε, λοιπόν, χρόνια πολλά με υγεία, ηρεμία και Αγάπη ΣΕ ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΣΠΥΡΟΥΣ και ας ακούσουμε, Εύβοιας φίλοι και το όμορφο κομμάτι από μια άλλη θρυλική “Σπυριδούλα” - αλήθεια την θυμόσαστε οι λίγο παλιότεροι;
Προσέξτε, αν θέλετε, και τους τελευταίους τέσσερις - τόσο επίκαιρους -στίχους! Ο Μάρκος, σίγουρα, στους περισσότερους θα τράβαγε τ'αυτί.. (Το τραγουδάκι μπορείτε να το αναζητήσετε με τίτλο “Νάυλον ντέφια και ψόφια κέφια ---- Σπυριδούλα” στο Youtube. Στίχοι: Παύλος Βακατάτσης, μουσική: Νίκος Σπυρόπουλος)

"Τετρακόσιες δραχμές ζητάς
να μου παίξεις παλιά τραγουδάκια
Μου θρονιάστηκες σαν κερατάς
σε αρτίστικα μπαρ στα Κολωνάκια
Μελέτησες τον μπαγλαμά
φοράς και γιλεκάκι
και σταυροπόδι στάζεις τις πενιές
Προπάντων η παράδοση
στραβά το καβουράκι
και μόρτικα τη βγαίνεις στις μικρές τις μάγκισσες
Σε μεθάει το παράπονο
και με πρήζεις με νάυλον ντέφια
Με σκεπάζεις με σάβανο
και τη νύχτα μου σπας
με ψόφια κέφια
Αγόρασες και τον λουλά
απ' το Μοναστηράκι
Ο Μάρκος θα σου τράβαγε τ' αυτί
Και τώρα που μας έγινες
μοντέρνο κουτσαβάκι
δε ρίχνεις και σε μας τη συνταγή τη πονηρή;
Κάποιο βράδυ μες στη σχολή
είπες είμαι γιάνκης ατζέντης
Τα 'κανες κάτω απ' τη προτομή
και ακόμα περνιέσαι λεβέντης".


Ναταλία Νάτσου-Παπακωνσταντίνου/Εκπαιδευτικός