MΑΝΑ! Μια και μοναΔική μας!
Κυριακή 12 Μαϊου 2024 και γιoρτάζουμε τη Μητέρα (κάθε δεύτερη Κυριακή του Μάη, όπως έχει καθοριστεί), το πιο μοναΔικό πλάσμα για τον κάθε ένα από εμάς!
Για τις μανούλες που φροντίζουν καθημερινά για όλα, και μας προσφέρουν απλόχερα την αγάπη και το νοιάξιμό τους, σίγουρα μια αγκαλιά κι ένα φιλί ή ένα τηλεφώνημα αν τα παιδιά τους βρίσκονται μακρυά, είναι υπεραρκετά! Η συναναστροφή μου για πάνω από 35 χρόνια στο σχολείο με μανούλες (είτε μητέρες, είτε γιαγιάδες μαθητών μου) λέει ότι Η ΜΑΝΑ ΘΕΛΕΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΝΟΙΩΘΕΙ ΟΤΙ ΤΗΝ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ! Και όχι, βέβαια, μόνο σε εορταστικές μέρες αλλά αν είναι δυνατό την κάθε μέρα! Για όσο την έχουμε κοντά μας...
Πέρα από αυτό, ένα απλό δώρο, ακόμα καλύτερα αν είναι και χειροποίητο, ανάλογα με τον χαρακτήρα και τα γούστα της κάθε μητέρας, που θα της θυμίσει ότι την αγαπάμε και την σκεφτόμαστε, μπορεί να χαρίσει τόσο σε εμάς, που θα το προσφέρουμε, όσο και σε Εκείνη, μεγάλη χαρά!
Διάφοροι φορείς και Σύλλογοι Γυναικών διοργανώνουν συνήθως κάποια εκδήλωση για τη μέρα αυτή, αλλά και στα περισσότερα Δημοτικά σχολεία και Νηπιαγωγεία στην Εύβοια τα παιδιά με την καθοδήγηση των εκπαιδευτικών ετοιμάζουν για τη Μάνα κάποιο συμβολικό δώρο αγάπης!
Και ένα εξαιρετικό απόσπασμα από την ''Αναφορά στον Γκρέκο'' του Νίκου Καζαντζάκης, για την Μητέρα! (Μπορείτε να δείτε και στο Youtube σχετικό βίντεο με τίτλο: “Η μητέρα μου, η γαζία, το καναρίνι...~ Νίκος Καζαντζάκης”)
"Οι ώρες που περνούσα με τη μητέρα μου ήταν γεμάτες μυστήριο- καθόμασταν ο ένας αντίκρα στον άλλο, εκείνη σε καρέκλα πλάι στο παράθυρο, εγώ στο σκαμνάκι μου, κι ένιωθα, μέσα στη σιωπή, το στήθος μου να γεμίζει και να χορταίνει, σαν να 'ταν ο αγέρας ανάμεσα μας γάλα και βύζαινα.
Από πάνω μας ήταν η γαζία, κι όταν ήταν ανθισμένη, η αυλή μοσκομύριζε. Αγαπούσα πολύ τα ευωδάτα κίτρινα λουλούδια της, τα 'βαζε η μητέρα μου στις κασέλες και τα σώρουχά μας, τα σεντόνια μας, όλη μου η παιδική ηλικία μύριζε γαζία.
Μιλούσαμε, πολλές ήσυχες κουβέντες...
Και το καναρίνι, μέσα από το κλουβί του, μας άκουγε, σήκωνε το λαιμό και κελαηδούσε μεθυσμένο, ευχαριστημένο, σαν να 'χε κατέβει από τον Παράδεισο, σαν να 'χε αφήσει μια στιγμή τους αγίους κι ήρθε στη γης να καλοκαρδίσει τους ανθρώπους."
Ναταλία Νάτσου-Παπακωνσταντίνου/Εκπαιδευτικός
