Αριθμός κατοίκων σε διαρκή μείωση, σχολικά διαβάσματα και άλλα...

Σε ένα εγκυκλοπαιδικό λεξικό του 1932 που ξεφύλλιζε συχνά ο πατέρας μου, αναφέρεται αριθμός κατοίκων Μαρμαρίου 1027!
Όταν το έψαξα στο Διαδίκτυο παλιά, σαν  δήμος Μαρμαρίου ανέφερε κατοίκους 3.152 (!), ενώ αν το γκουγκλάρουμε σήμερα, αναφέρονται 1.261!
Αναλυτικά: Δήμος Καρύστου-Δημοτική Ενότητα Μαρμαρίου-Τοπική Κοινότητα Μαρμαρίου[1.261]:
το Μαρμάρι [ 910 ], η Αγία Μαρίνα [ 27 ], ο Άγιος Κωνσταντίνος [ 62 ], η Διασταύρωση [ 30 ], ο Κοκκίνης [ 26 ], η Κρύα Βρύση [ 44 ], το Λυκόρεμα [ 17 ], η Μεγαλόνησος Πεταλιών (νησίδα) [ 0 ], η Παναγία [ 59 ], η Παραλία Φηγιά [ 64 ], το Τραγονήσι (νησίδα) [ 1 ], ο Φηγιάς [ 21 ], το Χερσονήσι (νησίδα) [ 0 ]

Δεν θα καταπιαστώ τώρα με το σοβαρό θέμα της υπογεννητικότητάς μας... μεγάλη λύπη μου προκαλούσε πάντα που κάθε χρονιά έβλεπα στη σχολική τάξη να μειώνονται βαθμιαία οι μαθητές... Με αφορμή αυτήν την τωρινή μου αναζήτηση στο αναφερόμενο βιβλίο, θα ήθελα μόνο, μια και οι μαθητές ξεκινούν πάλι άλλον ένα αγώνα, να παραθέσω δυο αναμνήσεις από τον πατέρα μου... στο επάγγελμα γυψοτεχνίτης, αλλά στον ελεύθερο χρόνο του βιβλιοφάγος.
Μεγάλωσε και σπούδασε πέντε παιδιά, βοηθώντας μας πάντα με χαρά, στο μέτρο που μπορούσε, επιστρέφοντας κατάκοπος από την οικοδομή.
Όποτε του φέρναμε κάνα εννιάρι σε διαγώνισμα ρώταγε..."Αυτό που δεν ήξερες και έχασες το δεκάρι, το διάβασες τώρα να μη το ξαναέγραφες λάθος αν σου έβαζαν το ίδιο ερώτημα; Αυτό με ενδιαφέρει εμένα κι όχι Ένας βαθμός σε Ένα τεστ".
 
Στις καλοκαιρινές διακοπές, ενώ οι δάσκαλοι μας ανέθεταν να λύσουμε ασκήσεις.. να γράψουμε εκθέσεις κλπ, ο πατέρας μας ανέθετε να διαλέξουμε από τις εγκυκλοπαίδειές μας ένα θέμα ΤΗΣ ΑΡΕΣΚΕΙΑΣ ΜΑΣ και το βράδυ με την επιστροφή του να του το εξηγήσουμε ΜΕ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΟΓΙΑ! Δεν παρέλειπε να μας ευχαριστεί στο τέλος κάθε "παρουσίασής" μας και να μας παινεύει!
(Και πάντα απομάκρυνε αυστηρά τα μικρότερα αδέλφια, που έπαιζαν και προκαλούσαν φασαρία τις ώρες της μελέτης. Η ηρεμία -ουσιαστικά αλλά και μεταφορικά- στο σπίτι την εποχή εξετάσεων είναι πρωταρχικής σημασίας!)

Πόσο διαφορετικά εννοούν την ουσία της εκπαίδευσης όσοι πιέζουν τα παιδιά να αποστηθίζουν, να συσσωρεύουν τόσα άχρηστα, συχνά, στοιχεία, από τις πιο τρυφερές τους ηλικίες μέχρι την αποφοίτησή τους από τα ανώτατα ιδρύματα! Πόσο ταλαιπωρούνται ψυχικά, σωματικά, οικονομικά... παιδιά, γονείς, παππούδες, γιαγιάδες μέχρι την ολοκλήρωση των σπουδών!
Ναταλία Νάτσου-Παπακωνσταντίνου