Κοκκινολαίμης ή καλογιάννος
Τα χρόνια που ήμουν μαθήτρια στο Δημοτικό τριθέσιο σχολειό του Γαργηττού Αττικής (αρχαία ονομασία καθώς και οικισμός στις παρυφές της Πεντέλης, που τώρα πια δεν αναφέρεται κάπου και γενικά η όλο και πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή υπάγεται στον Γέρακα), μαθαίναμε το ποίημα που ο Γεώργιος Δροσίνης είχε γράψει για τον κοκκινολαίμη:
“… Στης λυγαριάς τ’ ολόξερο κλαδί
του φθινοπώρου φτωχικό παιδί
ο καλογιάννος πρόσχαρος προβάλλεi.
Με λόγια ταπεινά και σιγανά,
μικρός προφήτης φτερωτός, μηνά
την Άνοιξη, που θα γυρίσει πάλι.”
Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, “Ο Καλογιάννος”:
«Μη με ρωτάς πούθ’ έρχομαι, μη με ρωτάς πού τρέχω·
πατρίδα εγώ δεν έχω,
παρά του βάτου τ’ άγριο, τ’ αγκαθερό κλαρί·
με δέρνει τ’ ανεμόβροχο, είμαι φτωχό πουλί,
Ο λόγκος το παλάτι μου, και βιό μου ειν’ η χαρά·
πετώ, κορνιάζω ξέγνοιαστος οσώχω τα φτερά».
Γνωρίζετε, Εύβοιας φίλοι, ότι κατά την παράδοση είναι ο βασιλιάς των πουλιών; Μάλιστα! Αυτό το τοσοδούλικο πλάσμα!
Το λαϊκό παραμύθι, λοιπόν, μας λέει ότι όταν κάποτε τα πουλιά ζήτησαν από τον Θεό να τους ορίσει έναν βασιλιά. Ο Θεός τους είπε: “Ας αγωνιστείτε και θα βασιλέψει το πουλί που θα πετάξει ψηλότερα!”
Όλα τα πουλιά, που λέτε παραμέρισαν, παραχωρώντας τη θέση στον επιβλητικό αετό, εκτός από το καλογιάννο που ζήτησε να αγωνιστεί! Έτσι όταν ο αετός ξεκίνησε την πτήση, δεν είδε μέσα στη σιγουριά του ότι ο κοκκινολαίμης είχε σκαρφαλώσει στη ράχη του! Στα μεγάλα ύψη που ανέβηκε ο αετός φώναξε θριαμβευτικά: “Μπορεί άλλος να πετάξει ψηλότερα από μένα;” Τότε πετάγεται μια ιδέα ψηλότερα ο καλογιάννος κραυγάζοντας : “Εγώ!” κερδίζοντας τη θέση του βασιλιά.
Σημ. Ο Γαργηττός Αττικής είναι μια αρχαία ονομασία καθώς επίσης και οικισμός στις νότιες παρυφές της Πεντέλης. Τις τελευταίες δεκαετίες σταμάτησε παντελώς να αναφέρεται το όμορφο τοπωνύμιο αφού άλλαξε και η επιγραφή με το όνομά του, στο μόνο λεωφορείο όπου αναφέρονταν και έρχονταν από το Θησείο.
