Η παραμυθένια Αγάπη, Εύβοιας φίλοι, στις Πρωτοχρονιάτικες ευχές μας!
Την χριστουγεννιάτικη περίοδο ένα παραμύθι παραμένει μια όμορφη παρέα για μικρά και μεγάλα παιδιά…
Εδώ ένα πολύ τρυφερό κολομβιανό παραμύθι, άγνωστου συγγραφέα, που έγινε γνωστό μέσω των βιβλίων του Χόρχε Μπουκάι. Δεν το ζωντάνεψε ποτέ με τις μελωδίες του ο Μάνος Χατζιδάκις, όπως εδώ και χρόνια λανθασμένα αναγράφεται, και αποδίδεται μάλιστα σε αυτόν η δημιουργία της ιστορίας αυτής.
Στην Ελλάδα αναπαράγεται, κυρίως χωρίς πηγή, από δεκάδες ιστολόγια, ενώ στο Youtube αναπαράγεται με διαφορετικές μελωδίες του Μάνου Χατζιδάκι, όπου λανθασμένα πάλι αποδίδεται στον μεγάλο μουσικό μας.
Το κολομβιανό παραμύθι αρχικά εντοπίζεται καταγεγραμμένο στο βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι “El camino de las Lágrimas”, το 2001. Ο Μπουκάι συνήθως χρησιμοποιεί παραμύθια και ιστορίες από όλο τον κόσμο, στην κατεύθυνση ψυχοθεραπευτικών μεθόδων.
Αξίζει να το δούμε στη συνέχεια μαζί, Εύβοιας φίλοι!
Πολλές οι ευχές μας και πάλι για Αγάπη και Ευημερία στα σπιτικά σας το 2023!
“Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο έμεναν όλα τα Συναισθήματα.
Zούσαν επάνω σε αυτό η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα.
Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι ετοίμασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.
Όταν το νησί όμως άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια πολυτελή θαλαμηγό.
Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, σε παρακαλώ μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,
«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα»
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα όμορφο σκάφος.
«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.
«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» απάντησε η Αλαζονεία.
Η Λύπη περνούσε λίγο πιο πέρα και η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει και από αυτήν βοήθεια.
«Λύπη μπορώ να έρθω μαζί σου;».
«Ααααχ Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη χχωρίς να της δώσει καμμία σημασία.
Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητάει βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μια δυνατή φωνή: «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».
Ήταν ένας ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.
Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.
Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:
«Γνώση, ποιος με βοήθησε»;
«Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.
«Ο Χρόνος!;» απόρησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;»
Τότε η Γνώση με τη βαθιά σοφία της είπε χαμογελαστή:
«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».
Σημ. * Πηγή Ellinika Hoaxes
*Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στους νόμιμους δικαιούχους.
* Η φωτογραφία μας από την Κάρυστο.
