"Ναταλία... Μα τί όνομα είναι αυτό; Είναι χριστιανικό;"

Kαλημέρα, Εύβοιας φίλοι μας, με ευχές στις πολλές πλέον εορτάζουσες Ναταλίες!
(Ανεβάζω πάλι ένα κείμενο που είναι αυτοβιογραφικό μου, αφού γιορτάζω σήμερα. Αν δεν σας κουράζουν τα μακροσκελή κείμενα, σας προσκαλώ να ακολουθήσετε)..

- Ναταλία είσαι βαφτισμένη; (Πόσες φορές το άκουσα, λέτε;!  Εε, λοιπόν, πολλές! Μη κοιτάτε που τα τελευταία χρόνια έγινε μόδα το όνομα αυτό! Παλαιότερα τουλάχιστον, δεν υπήρχαν Ναταλίες στην Ελλάδα!)
- Μα βέβαια.. έτσι με βάφτισε η νονά μου!
- Εννοώ, έτσι βαφτίστηκες; Αυτό το όνομα είπε ο παπάς; Δεν σε λεν Αναστασία; (Έτσι επέμεναν τις περισσότερες φορές..)
- Όχι, αλλά σάμπως και μου εύχεται κανείς την Ανάσταση ή της Αγίας Αναστασίας;
- Μα τί όνομα είναι αυτό; Χριστιανικό πάντως δεν είναι… (ειδήμονες επί παντός επιστητού..)
- Χμμ… δεν ξέρω… (εδώ, συνήθως, σήκωνα τα χέρια ψηλά)..

Εδώ που τα λέμε, ούτε ο θεολόγος στα πρώτα γυμνασιακά μου χρόνια δεν το γνώριζε και μου στερούσε το εικοσάρι που άξιζα στα θρησκευτικά!
- Σε όλα άψογη, Ναταλία, παιδί μου, αλλά να μην έχεις χριστιανικό όνομα; Καλώς… καλώς… θα σου δώσω ένα δεκαεννιά! (Λες και μου κανε και χάρη!)
Βάλθηκα, λοιπόν,  μετά από την άδικη και αναξιοκρατική αξιολόγηση του κυρίου Καπ….. (οι παλιοί συμμαθητές θα καταλάβουν, άσε που θα έχει συγχωρεθεί τώρα ο άνθρωπος..) να ψάχνω βιβλία και να ρωτάω τις μεγάλες ξαδέρφες μου, τις φοιτήτριες, που φάνταζαν στα μάτια μου πυρηνικοί επιστήμονες, μπας και ανακαλύψω τη ρίζα αυτού του όμορφου ακουστικά, αλλά προβληματικού στην πράξη ονόματος.
Και νάσου  από τα λατινικά της πολυαγαπημένης ξαδέρφης της Λίτσας, το «νατάλις» που θα πει γενέθλια ημέρα και να και ένα  χαμογελαστό «μπουόν Νατάλε» για τα καλά Χριστούγεννα από τον Ιταλό καλό μας γείτονα…  

Ααα, λέω, εύχονται για τα Χριστούγεννα όλοι οι καθολικοί, που πα να πει χριστιανοί άνθρωποι κι αυτοί, με το δικό μου όνομα; Μα αυτό είναι τέλειο!
Και η ακόμα καλύτερη εξέλιξη στην έρευνά μου, σε μια ατζέντα η ξαδέλφη η Λευτερίτσα, που ταξίδευε με την Ιμπέρικα, είδε ότι σαν σήμερα γιορτάζεται παντού η μνήμη ενός χριστιανικού ζευγαριού, του Αδριανού και της Ναταλίας!
Και τρέχω στο σπίτι να πω τα χαράς Ευαγγέλια! Που δε με γιόρταζαν οι δικοί μου ποτέ.. ούτε δώρα, ούτε ευχές, τόσα χρόνια χαμένα! Φτωχοί, πολύτεκνοι άνθρωποι, αλλά ένα γλυκό το έφτιαχνε πάντα η μάνα, η κυρα-Άννα, η καλύτερη και αξιότερη νοικοκυρά σε όλη την περιοχή! Άσε που όλο και κάποιο ψευτοπαιχνιδάκι μας αγόραζε ο πατέρας, ο μαστρο-Γιώργος, πέρα από την αμυγδάλου ΙΟΝ που κάθε βράδυ χωρίς εξαίρεση, γυρίζοντας κατάκοπος από την οικοδομή, έφερνε κι έδινε σε όλα τα μέλη της φαμίλιας του!
Και την επόμενη, πρωί πρωί, κραδαίνω την ατζέντα,  μια σταλιά κοντή μαθήτρια με την μπλε ποδιά μου και την κορδέλα στο κατάμαυρο μαλλί, και κάνω θριαμβευτική είσοδο (περιμένοντας να μπω μετά τον θεολόγο) στην πρώτη ώρα των θρησκευτικών και του την μοστράρω χαμογελώντας μέχρι τα αυτιά!
- Ορίστε, κύριε Καπ….!!! Έχω κι εγώ χριστιανικό όνομα και γιορτή!
Και αποκαταστάθηκα κι εγώ σαν ισότιμο μέλος στην τάξη κι όλα εν τάξει με τη γιορτή μου!

Που θα έπρεπε να είναι η αντιπροσωπευτική γιορτή των - πραγματικά και όχι λαϊφσταϊλικά- ερωτευμένων για εμένα! Ποιός Βαλεντίνος και ποιός Υάκινθος; Ο πρώτος δεν υπάρχει καν για την ορθοδοξία και ο δεύτερος, κουβικουλάριος του αυτοκράτορα Τραϊανού ή μυθικός πρίγκιπας, φίλος του θεού Απόλλωνα… Σιγά τα πράγματα!

Που λέτε η Ναταλία, όπως μας πληροφόρησε σε κατοπινά χρόνια η ηγουμένη στο μοναστήρι της Αποκάλυψης στην Πάτμο, ήταν από τις πρώτες χριστιανές, η οποία κατά την περίοδο των διωγμών στη Ρώμη, επί αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού, ερωτεύτηκε τον εκατόνταρχο Αδριανό και παντρεύτηκαν. Ο Αδριανός μάλιστα την ακολούθησε στον θάνατο, δηλώνοντας για την αγάπη του ότι είναι κι αυτός χριστιανός!
Πείτε μου τώρα… δεν είναι σπουδαίο το όνομα και  το ζευγάρι των μαρτύρων, που κρύβει πίσω του μια τέτοια ηρωική πράξη καθολικής αφοσίωσης;

Τα κατάφερα; Σας ζάλισα; Ή κάνετε κάνα λάικ αφού παρατήσατε το διάβασμα; Καλά... αλλά αύριο, μου φαίνεται, θα σας βάλω ..διαγώνισμα! Έτσι, να θυμηθώ λίγο και τα καθηγητικά μου, που τα άφησα και όλο και περισσότερο μου λείπουν!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ στις συνονόματες και τους Αδριανούς, λοιπόν!
Τη βαρκούλα με το όνομά μου τη βρήκα στην παραλία Αγίου Γεωργίου Λιχάδας και είπα να "παίξω" λίγο.. Μέρα χαράς, βλέπετε..”

Ναταλία Νάτσου-Παπακωνσταντίνου /Εκπαιδευτικός